Impetigoaren prebentzioa eta tratamendu medikoa

Impetigoaren prebentzioa eta tratamendu medikoa

Prebentzioa

La impetigoaren prebentzioa bidez:

  • Azalaren eguneroko higiene ona;
  • Kaltetutakoa saihesteko kaltetutako haurrek haurtzaindegitik edo eskolatik botatzea.

Tratamendu medikoak

Impetigoaren tratamendua beharrezkoa da ikusi mediku bat izan ere, konplikazioak sor daitezke lesioen luzapena, abscesoa, sepsia, etab.2

Edonola ere, kontrolatu zure tetanosaren egoera eta esan bere medikuari. Impetigoaren kasuan, birxertatzea beharrezkoa da azken injekzioa hamar urte baino gehiago izan bada.

Higiene arauak garrantzitsuak dira:

  • Zulatu burbuilak orratz esterilizatuarekin, garra igaroz adibidez;
  • Lepoak erortzea sustatu lesioak xaboituz egunero;
  • Saia zaitez haurrek lesioak marratu ez ditzaten;
  • Garbitu eskuak egunean hainbat aldiz eta moztu kaltetutako haurren azazkalak.

 

Medikuak agindutako tratamendua antibiotikoetan oinarritzen da:

  • Tokiko antibiotikoak

Lesioei egunean 2 edo 3 aldiz aplikatzen zaizkie erabateko sendaketa egin arte, normalean astebete behar baita. Tokiko antibiotikoak azido fusidikoan (Fucidin®) edo mupirozinan (Mupiderm®) oinarritzen dira gehienetan.

  • Ahozko antibiotikoak:

Erabiliko diren antibiotikoak sendagilearen esku daude, baina gehienetan penizilina (Orbenine® bezalako kloxacilina), amoxicilina eta azido klavulanikoa (Augmentin®) edo makrolidoak (Josacine®) oinarritzen dira.

Ahozko antibiotikoak bereziki kasu hauetan adierazten dira:

  • impetigo zabala, bertako tratamendu zabala edo ihes egiten duena;
  • larritasunaren seinale lokalak edo orokorrak (sukarra, ganglio linfatikoak, linfangitisaren arrastoa (= kordoi gorria da, gehienetan gorputz-adarraren luzera duena, larruazaleko infekzioen hedapenarekin lotuta) , etab.);
  • arrisku faktore garrantzitsuak jaioberrietan eta haurtxoetan edo alkoholikoak, diabetikoak, immunodeprimituak edo tratamendu topikoari erantzuten ez dioten heldu ahuletan);
  • tokiko zainketekin edo konplikazioak izateko arriskuan tratatzeko zailak diren kokapenak, pixoihalen azpian, ezpainen inguruan edo buruko larruazalean;
  • bertako antibiotikoekiko alergia izanez gero.

Utzi erantzun bat