2-3 urte: "ni bakarrik" adina

Autonomia eskuratzea

2 urte eta erdi ingururekin haurrak gauzak bere kabuz egiteko beharra sentitzen du. Galtzerdiak jantzi, igogailuaren botoia sakatu, berokia botoia, edalontzia bere kabuz bete... Teknikoki gai da eta sentitzen du. Bere autonomia aldarrikatuz, bere motrizitatearen mugak gainditu nahi ditu horrela. Gainera, ibiltzea eskuratzearekin batera, orain bakarrik ibil daiteke, heldu bat bezala, eta horregatik helduekin identifikatzen hasten da. Horrela, gero eta larriagoa den “egiteko moduan” garatzen du, hau da, egunero egiten ikusten dituen ekintzak berak egiten ditu eta pixkanaka haien laguntzari uko egiten dio.

Norberarengan konfiantza izateko ezinbesteko beharra

Beren kabuz, heldu baten laguntzarik gabe, jertsearen mahukak edo alkandora behar bezala botoiak jartzeak, haurrek beren trebetasunak eta adimena garatzeko aukera ematen du. Eta bere ekintzak lehen aldiz burutzea lortzen duenean, benetako balentria gisa agertzen zaizkio. Haurrak harrotasun eta konfiantza izugarria ateratzen du hortik. Autonomia eskuratzea ezinbesteko urratsa da, beraz, bere buruarengan konfiantza izateko. Heldu baten menpekotasun erabatekoa izateak ere izugarri larritzen du haurrarentzat, beste txiki batzuekin komunitate batean aurkitzen denean eta arreta guztia beragan jartzen ez denean.

Eskolan sartu aurretik beharrezko urratsa

Gaur egun, jende askok uste du garapenaren etapa desberdinak subjektiboak direla, “dena haurren araberakoa” dela. Baina, gorputzarentzat hazkuntza arauak dauden bezala, psikearentzat beste batzuk ere badaude. Françoise Doltoren esanetan, autonomiaren ikaskuntzak 22 eta 27 hilabete artean egin behar du horrela. Izan ere, haurrak bere kabuz garbitzen, janzten, jaten eta komuna erabiltzen jakin behar du eskolan matrikulatu aurretik. Izan ere, bere irakasleak ezin izango du bere atzetik egon denbora guztian berari laguntzeko, eta horrek larritu dezake nola kudeatu ez badaki. Nolanahi ere, umea, oro har, 2 urte inguruan keinu horiek egiteko gai sentitzen da eta horrela ez animatzeak bere garapena moteldu besterik ez du egin.

Gurasoen papera

Ume batek beti uste du bere gurasoek dena dakitela. Azken hauek bere autonomia hartzera bultzatzen ez badute, beraz, ez dutela hazten ikusi nahi ondorioztatzen du. Haurrak "itxura egiten" jarraituko du eta bere gaitasun berriak gustura egoteko erabiltzeari uko egingo dio. Bistan denez, urrats hau ez da erraza gurasoentzat, denbora eman behar baitute haurrei eguneroko keinuak erakusten eta haiek errepikatzen laguntzen. Horrek pazientzia eskatzen du eta, gainera, independente bihurtuz seme-alaba haiengandik urruntzen dela sentitzen dute. Hala ere, ezinbestekoa da kalkulatutako arriskuak hartzen uztea. Ziurtatu batik bat porrotaren kasuan onartzen duzula, ergela edo traketsa den ideiarekin bere burua eraiki ez dezan. Azaldu iezaiozu, ekintza bakoitza burutzeko, denentzat (helduentzat eta haurrentzat) berdina den metodo bat dagoela, jaiotzean inork ez duena eta ikaskuntza nahitaez hutsegiteekin puntuatuta dagoela.

Utzi erantzun bat