Etxean lehen aldiz agertu nintzenean, hain handia, zabala iruditu zitzaidan, eta berehala hasi nintzen aztertzen. Non ez naiz egon! Eta sofara igo, eta mahai azpian korrika joan nintzen, eta gortinen atzetik begiratu, eta baita komodiaren azpira ere igo! Baina bat aspertuta zegoen han. Orduan, igotzeko beste nonbaiten bila hasi nintzen. Ez zitzaidan oso gustuko zapatila: estuegia zen, deserosoa eta gogorra ere bai liburu-apalategian.
Eta behin azafatak txukun hartu ninduen eta oso leku interesgarri batera eraman ninduen, batez ere katutxoentzat. Nola gustatu zitzaidan han! Postu desberdinak igo, atzaparrak zorroztu, goialdera igo eta gero apal leun batera jauzi egin nuen. Eta orduan etxea ikusi eta barrura begiratu nuen. Hain zegoen epela, biguna eta erosoa, non irteteaz iritziz aldatu eta lo hartu nuen. Horrela aurkitu nuen nire tokirik gogokoena. Jendea oso handia da eta ezin da hemen sartu. Eta denetan txikiena naiz, beraz, hemen kokatu nintzen. Edertasuna!
Nire azafata denbora guztian zaintzen nau, dena erakusten du eta baita kontatzen ere. Primeran ulertzen dut! Era berean, nire komun pribatua erakutsi zidan. Batez ere hango bolatxo zuriak gustatu zitzaizkidan.
Badakit nire andreari gustatzen zaiola etxea garbi eta eroso dagoenean. BAINA