Anaia ezindua izatea

Ezintasunak anai-arrebak asaldatzen dituenean

 

Haur ezindu baten jaiotzak, psikologikoak edo fisikoak, eguneroko familian eragina du nahitaez. Ohiturak aldatu dira, giroa lanpetuta dago... Askotan gaixoaren anaiaren edo arrebaren kontura, batzuetan ahazten dena.

“Ume ezindu baten jaiotza ez da gurasoen negozioa soilik. Anai-arrebei ere dagokie, haien eraikuntza psikikoan, izateko moduan, identitate sozialean eta etorkizunean eragina dutelako. azaldu du Charles Gardou *, Lyon III Unibertsitateko hezkuntza-zientzien saileko zuzendariak.

Zaila da zure haurraren balizko ondoezaz jabetzea. Bere familia babesteko, isiltasunean murgiltzen da. «Nire ohean egon arte itxaron dut negar egiteko. Ez ditut gurasoak are tristeago jarri nahi”, dio Théok (6 urte), Louiseren anaiak, Duchenne-ren distrofia muskularra jota (10 urte).

Lehen gorakada ez da ezintasuna, gurasoen sufrimendua baizik, haurrarentzako shock gisa hautematen dena.

Familia giroa gainkargatzeko beldurrez gain, haurrak bigarren mailakotzat jotzen du bere esaldia. «Eskolan nire arazoez hitz egiteari uko egiten diot, nire gurasoak dagoeneko triste daudelako, nire ahizparekin. Dena den, nire arazoak, ez dira hain garrantzitsuak”, dio Théok.

Etxetik kanpo, sufrimenduak esan gabe jarraitzen du. Ezberdina izatearen sentimenduak, errukia erakartzeko beldurrak eta etxean gertatzen ari dena ahazteko gogoak, haurra bultzatzen dute bere lagun txikiengan konfiantzarik ez egitera.

Uzteko beldurra

Mediku kontsulta, garbiketa eta otorduen artean, gaixo txikiari ematen zaion arreta batzuetan hirukoiztu egiten da gainerako anai-arrebekin emandako denborarekin alderatuta. Zaharrenak gehiago sentituko du “abandono” hori, jaio aurretik, berak bakarrik bere gurasoen arreta monopolizatzen zuelako. Haustura goiztiarra bezain basatia da. Hainbesteraino, non gehiago ez dela haien maitasunaren objektua pentsatuko... Zalantzan jarri zure gurasoen rola: ezintasunen aurrean zure burua kokatzen jakin behar duzu, eta beste seme-alaben eskura dauden guraso gisa...

* Ezinduen anai-arrebak, Ed. Erès

Utzi erantzun bat